Nasze życie ma znaczenie i to bardzo duże. Przez nie dokonuje się kolejny etap rozwoju Wszechświata i jego samoświadomości. Jesteśmy wymarzeni przez Wszechświat i potrzebni do tego, żeby mógł wejść na kolejny poziom. Nikt nie istnieje poza tym procesem, ani nie jest od niego oderwany. Każdy człowiek, jego życie i historia, oraz wewnętrzne przebudzenie to obszar, w którym Wszechświat doświadcza siebie, uczy się siebie i świadomie poznaje swoją esencję. Każdy człowiek to obraz całego Wszechświata w mikrorozmiarze. Dostrzeżenie procesu, jaki rozgrywa się w naszym wnętrzu, pozwala zobaczyć wszystko w szerszej perspektywie, w której indywidualne życie nie jest oddzieloną i wyjątkową historią, ale niezbędnym elementem wielkiego procesu.
Wyobraź sobie, że kiedy przychodzimy na Ziemię, każdy otrzymuje swoje własne, niepowtarzalne życie. Nie ma drugiego, podobnego życia jak twoje i nie ma drugiej takiej samej duszy. Każdy dostaje swoje własne podwórko, na którym funkcjonuje, żyje i doświadcza w unikalny sposób. To twoje ciało, twoje wnętrze. Podwórko to jest tak niepowtarzalne, że nikt inny nie może go znać i rozumieć tak jak ty. Nie ma drugiej takiej samej osoby. Patrząc z tej perspektywy, że każdy ma swoje własne podwórko do zagospodarowania, każdy na nim, czyli w swoim wewnętrznym domu, jest sam. Nikt nie wyjdzie ze swojego ciała i nie zamieszka na twoim podwórku, żeby było ci raźniej.
W jednym ciele jest jeden duch, jedno Ja. Wyjątkowość i niepowtarzalność oznaczają również jedyność, a samoświadomość swojej jedyności to dostęp do całego Jednego Wszechświata. Nie jest to proste zadanie, ponieważ konfrontacja twarzą w twarz z samym sobą i poznanie siebie potrafi być przerażające. Nabranie samoświadomości swojej Mocy to cel podróży każdego z nas.
Poczucie winy jest tak głęboko zakorzenione w rdzeniu naszej istoty, że nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo determinuje nasze życie w każdym jego aspekcie. Kiedy człowiek się przebudzi i zrozumie, że znikąd nie został wygnany, tylko cały czas jest w swoim wewnętrznym Raju, wtedy prawdziwie może wziąć odpowiedzialność za siebie, swoje czyny i swoje decyzje. Jest w Mocy.
Kiedy człowiek jest właściwie zintegrowany i panuje w nim piękna jedność między Wewnętrznym Dzieckiem, a Wewnętrznym Rodzicem, wtedy relacje z innymi są dla niego wyborem, a nie potrzebą czy kompulsywnym przymusem. Relacja z drugim człowiekiem przybiera zupełnie inny wymiar. Taka osoba nie szuka już siebie i podobieństw w kimś innym, nie oczekuje, że coś dostanie i uzupełni jakieś braki, ale poprzez relację z czyjąś innością doświadcza kolejnych aspektów swojej wewnętrznej już istniejącej jedności.
Katarzyna Dodd
Jesteś Marzeniem Wszechświata