Technologia Jogi Kundalini przekazana na Zachód przez Yogi Bhadżana ma w tle nauki duchowe – religijne – wzięte z Dharmy Sikhów. Znajomość i praktyka tych nauk nie jest wymogiem – technologia Jogi Kundalini zadziała na wielu poziomach bez rozumienia tej głębszej podbudowy duchowej. Niemniej jednak sporo jest kriji i szczególnie medytacji, które są utkane na osnowie nauk zaczerpniętych z Dharmy Sikhów i znajomość jej podstaw pomaga głębiej praktykować i doświadczać działania tych wspaniałych narzędzi.
Wprowadzenie do materii Asa di Vaar
Asa Di Vaar jest balladą złożoną z 24 strof (porii) zapisaną w ponad sto lat po jej powstaniu w Siri Guru Granth Sahib (SGGS) przez Guru Ardżan Dejwa na stronach (ang) od 462 do 475.
Guru Nanak napisał pierwsze 9 porii około roku 1499 w wyniku spotkania z Szejkiem Ibrahim Brahm Salim’em, który w dyspucie podkreślał dualizm wszystkiego (dobre – złe), podczas gdy Guru Nanak utrzymywał, że wszystko jest Jednością i podjął się napisania ballady, żeby przekazać wizję opartą na Ek Ong Kar. Kolejne 15 porii powstało w Lahore, gdy Guru Nanak spotkał się z człowiekiem imieniem Duni Czand (był to bogacz chełpiący się swym majątkiem; Guru Nanak wręczył mu igłę i powiedział: „Daj mi ją w przyszłym życiu, kiedy się spotkamy”. Duni Czand przyjął tę igłę i dał ją swojej żonie, lecz ta go zbeształa, że to przecież niemożliwe, że nie można niczego zabrać ze sobą po śmierci i nakazała mężowi wrócić do Guru Nanaka, i zwrócić mu tę igłę. Guru Nanak powiedział, że skoro nawet takiego drobiazgu nie można zabrać na drugi świat, to jaki zatem pożytek z całego tego majątku? Duni Czand zrozumiał ten przekaz i zajął się dobroczynnością, i odtąd do tego właśnie używał swego bogactwa).
W roku 1499 w Polsce panował król Jan Olbracht z dynastii Jagiellonów
Wydarzenia w Polsce w roku 1499:
- od marca do maja w Krakowie obradował sejm;
- 6 maja w Krakowie i 24 lipca w Wilnie Jan Olbracht zawarł nową unię polsko-litewską z bratem Aleksandrem Jagiellończykiem – tzw. unię krakowsko-wileńską (unia lubelska miał zostać zawarta dopiero 60 lat później);
Najważniejszym dziełem literatury polskiej w zbliżonym czasie były Statuty Łaskiego z roku 1505, będące spisem wszystkich statutów, przywilejów szlacheckich, konstytucji sejmowych, praw oraz traktatów międzynarodowych (w tym unie litewsko-polskie bez unii mielnickiej) obowiązujących w Królestwie Polskim.
Wydarzenia na świecie w roku 1499:
- 28 lipca – III wojna wenecko-turecka: Turecka flota odniosła zdecydowane zwycięstwo w pierwszej bitwie koło Lepanto z flotą Wenecji (druga w 1571).
- 9 września – Vasco da Gama powrócił do Lizbony z wyprawy do Indii.
- 22 września – Austria i Szwajcaria zawarły pokój kończący wojnę między oboma państwami.
Vaar (ballada) jest odą albo heroicznym metrum popularnym w Pendżabie. Asa jest nazwą typu klasycznej ragi przeznaczonej na godziny przed świtem, zaś po pendżabsku znaczy dodatkowo „nadzieja”. Di/ki to przyimek dopełniacza; kogo, czego. Stąd dosłowne znaczenie tytułu tej modlitwy można przetłumaczyć jako: „ballada (nadziei) w nastroju pory przed świtem”. Asa di Vaar śpiewana w gurudwarze po osobistych codziennych śpiewach stanowi główny wyraz oddania wykonywany zbiorowo przez członków sanghatu czyli wspólnoty wyznawców.
Na początku tekstu czytamy:
war sloka naal slok bhi mahalej pehilej kej likhej dhundej asradżej ki dhunii.
Waar ze slokami i sloki pierwszego mahalla, do śpiewania na melodię ludową „dhundej asraadż”:
Slok mahala pela:
Slok, pierwszy mahalla:
balihari gur apnej diuharii sad waar.
Sto razy na dzień składam siebie w ofierze mojemu guru;
dżin manas tej dejwtej kijej karat na lagi waar.
On z ludzi uczynił aniołów, bez zwlekania.
mahala dudża
Drugi mahalla:
dżej sao czandaa ugawej suraadż czarej hadżaar
Gdyby sto księżyców wzejść miało i słońc pojawiło się tysiąc,
ejtej czaanan hodijan gur bin ghor andahaar.
Nawet przy takiej jasności – bez guru byłby nadal czarny mrok.
Grupowy śpiew Asa Di Vaar jest żywym spektaklem porównywalnym ze sposobem celebrowania mszy chrześcijańskiej w kongregacjach afro-amerykańskich (negro-spirituals) czy występu jazzowego – w kontraście do zuniformowanego i centralnie sztywnie narzucanego porządku mszy w Kościele Katolickim. Celebracja Asa Di Vaar, odprawiana jest we wczesno-porannych godzinach w bardzo melodyjny sposób w stylu, który Guru Ardżan Dejw nazwał „dhundej asradżej ki dhunii” – za imieniem legendarnego w tamtych czasach jednorękiego króla Asradża (dhundej oznacza odciętą rękę). Czyny i barwną historię tego króla opiewali bardowie w typowym, bardzo melodyjnym i popularnym w tamtych czasach stylu, który piąty z guru Sikhów Guru Ardżan Dejw zaadaptował do wykonywania Asa Di Vaar.
Wyrażenie „mahala” (dosł. tron, pałac; jest to zmodyfikowana forma perskiego słowa mahal – jak w mauzoleum Tadż Mahal) wskazuje, który z dziesięciu guru Sikhów skomponował daną porii czy slok, i tak określenie pierwszy mahala (mahalla pela) odnosi się do Guru Nanaka, drugi mahalla (mahala dudża) do Guru Angada. W opracowaniach naukowych/systematycznych można czasem spotkać skrótowe odniesienie do autorstwa danego Guru w postaci zapisu M1, M2, M4, M5, M9.
Stopniowo śpiew pierwotnych 24 strof porii był wzbogacany recytacją dodatkowych zwrotek slok o łącznej liczbie 59, z których 45 dodał sam Guru Nanak, a dalsze 14 Guru Angad. Strofa porii przedstawia jakiś główny wątek czy myśl przewodnią, a zwrotka slok uzupełnia ją i rozwija. Do tego dochodzą jeszcze śpiewane chóralnie 24 czterowiersze czand poprzedzające grupy porii, dodane przez Guru Ramdasa (M4), ale nie ma ich w samym tekście zapisanym w SGGS, na którym się tutaj opieramy, więc ich nie będziemy omawiać.
1. Omówienie 23 porii jako przykładu pokazującego podstawową strukturę Asa di Vaar
porii
Porii:
naanakee ant na dżaapnhii har taa kej paaraawaar
O Nanaku, granic Najwyższego nie można poznać; ono nie ma kresu ani granic.
aap karaaej saakhtii fir aap karaaej maar
Ono samo stwarza, a potem samo niszczy.
iknhaa galii dżandżiiriija ik turii czarhej bisijaar
U jednych łańcuch na szyi, jedni jadą na wielu koniach.
aap karaaej karej aap hao kej sijo karii pukaar
Ono sam czyni i samo sprawia, że coś robimy. Na kogo mielibyśmy narzekać?
naanakee karnaa dżin kiijaa fir tis hii karnii saar ||23||
O Nanaku, to, co stworzyło stworzenia – ono samo się o nie troszczy. ||23||
slok mahala pela
Slok, pierwszy mahalla:
apej bhandej saadżian apej puuran dejej
Ono samo ukształtowało naczynie tego ciała i samo je napełnia.
iknhii dudh samaaijej ik czulhej rehnih czarhej
W jedne wlano mleko, jedne pozostają na ogniu.
ik nihaalii pej sawnih ik upar rahan kharej
Jedni kładą się do snu na miękkich łożach, jedni muszą czuwać.
tinhaa sawaarej naanakee dżinh kao nadar karej ||1||
Ono ozdabia tych, o Nanaku, na których rzuca swe łaskawe spojrzenie. ||1||
mahala dudża
Drugi mahalla:
aapej saadżej karej aap dżaaii bhe rakhej aap
Ono samo tworzy i kształtuje ten świat i samo utrzymuje go w porządku.
tis wicz dżant upaaej kej dejkhej thaap uthaap
Stworzywszy w nim stworzenia, dogląda ich narodzin i śmierci.
kis no kahiijej naanakee sabh kiczh aapej aap ||2||
Do kogo powinniśmy mówić, O Nanaku, gdy ono samo jest wszystkim-we-wszystkim? ||2||
Czandy i porii są śpiewane, a sloki mogą być recytowane, czytane lub również śpiewane. Niektóre porii kończą się półfrazą, która jest zwykle powtarzana przez prowadzącego, po czym często ktoś z sanghatu wstaje i recytuje/powtarza/czyta tę właśnie dopiero co odśpiewaną porii.
2. Podsumowanie treści poszczególnych porii:
Porii 1:
Stwarzające, które samo siebie stworzyło i nazwało, usadowione pośród stworzeń, postrzega je z zachwytem.
Porii 2:
Stworzywszy dusze, Stwarzające ustanowiło też sędziego dharmy do osądzania odpowiednio uczynków.
Porii 3:
Rejestr uczynków zostanie odczytany, zaś ślepo zatopieni w rozkoszach trwonią swe życie.
Porii 4:
Duszę, wędrującą przez niezliczone wcielenia, słowami szabadu poucza o prawdzie prawdziwy guru spotykany z łaski Stwarzającego.
Porii 5:
Mamy tylko skończoną ilość oddechów otrzymaną od Nieustraszonego, więc zużyjmy je na dobre uczynki i pokorę.
Porii 6:
Tylko poprzez prawdziwego guru osiągamy wieczne wyzwolenie, gdzie pozostaje jedynie przywiązanie do Najwyższego.
Porii 7:
Medytacja, służba i prawe życie przynoszą dary płynące ze wspaniałości Stwarzającego.
Porii 8:
Egoistyczni głupcy trwonią życie, nie poznając prawdy o Najwyższym, którą uzyskujemy spotykając prawdziwego guru.
Porii 9:
Nanak szuka medytujących i wyśpiewujących chwałę Najwyższego, gdyż tylko oni znajdą schronienie u jego drzwi.
Porii 10:
Jakie są czyny, taka będzie odpłata, więc unikajmy fałszywej chciwości.
Porii 11:
Kiedy niektórzy za sprawą karmy spotykają guru, mogą poznać i stopić się z Najwyższym.
Porii 12:
Zważajmy na to, że ostatecznie osądzone zostaną uczynki a nie uczoność.
Porii 13:
Prawdziwy guru jest łodzią mogącą przewieźć nas na drugi brzeg.
Porii 14:
Kiedyś przyjdzie odpłata za nasze dobre lub złe uczynki.
Porii 15:
Przyjmując nakaz służenia Najwyższemu osiągamy zaszczyt pałacu, w którym ono przebywa.
Porii 16:
Najwyższe obdarza nas chwałą i może ją też odbierać.
Porii 17:
Wspaniałości tego świata kiedyś przeminą, jak młodość ustępuje miejsca starości.
Porii 18:
Gdy z nakazu Najwyższego spotykamy prawdziwego guru i gdy zamieszka ono w naszym umyśle, zyskujemy skarby.
Porii 19:
Skoro i tak tu nie pozostaniemy, nie ryzykujmy pychy i sporów z głupcami.
Porii 20:
Nie zapominajmy Stwarzającego, które ogląda nasze wygrane i porażki władając naszym oddechem, i własnymi dłońmi rozwiązujmy własne sprawy.
Porii 21:
Żyjmy tak, by nie przegrać z Najwyższym w grę w kości życia i uzyskać korzyść spokoju.
Porii 22:
Jako słudzy Najwyższego znajmy swoje miejsce i powinności.
Porii 23:
Na kogo mielibyśmy narzekać, skoro samo Stwarzające troszczy się o stworzenie, czyniąc i sprawiając nasze uczynki?
Porii 24:
Śmiertelnicy czynią przeznaczoną sobie pracę z woli nieopisywalnego, wszechmocnego, dobrotliwego Stwarzającego i poza nim nie ma niczego innego.
Wielowątkowość i wieloaspektowość Asa di Vaar przyczyniła się do jej popularności.
Jest to piękna poezja napisana w prostym i przystępnym języku pendżabskim (trzeba pamiętać, że niektóre z innych szabadów są napisane w języku farsi (perskim) trudnym do wymowy nawet dla rodowitych Pendżabczyków). Weźmy pierwszy slok po 2 porii, gdzie wyraźnie mamy wskazywane przykłady przekraczania pozornego dualizmu wszystkiego – co, jak pamiętamy, było pierwotnym powodem ułożenia tego poematu – ballady:
wismaad naad wismaad wejd
Cudowny strumień dźwięku naad, cudowne Wedy
wismaad dżiija wismaad bhejd
Cudowne istoty, cudowne rodzaje
wismaad ruup wismaad rang
Cudowne formy, cudowne barwy
wismaad naagej fireh dżant
Cudowne stworzenia krążące nago
wismaad paun wismaad paanii
Cudowny wiatr, cudowna woda
wismaad agnii khejdeh widaanii
Cudowny ogień czyniący cudowności
wismaad dhartii wismaad khaanii
Cudowna ziemia, cudowne źródła stworzenia
wismaad saad lagej paraanii
Cudowne smaki usidlające śmiertelnych
wismaad sandżog wismaad widżog
Cudowne jednoczenie, cudownie rozstawanie
wismaad bhukh wismaad bhog
Cudowny głód, cudowna sytość
wismaad sifat wismaad saalaah
Cudowna jego chwała, cudowne go wielbienie
wismaad udżarh wismaad raah
Cudowne dzikie bezdroża, cudowna ścieżka
wismaad nejrej wismaad duur
Cudowna bliskość, cudowne oddalenie
wismaad dejkhej haadżraa hadżuur
Cudowne postrzeganie tego zawsze tu obecnego
wejkh widaan rahiej wismaad
Postrzegam jego cuda, niemiejąc z zachwytu
naanake budżhan purej bhaag
O Nanaku, odgadujący to zostają pobłogosławieni doskonałym przeznaczeniem
Guru Nanak wyśpiewuje tu chwałę Stwarzającego i naam (imienia). W szczegółach opisuje proces, poprzez który zwyczajny człowiek może stać się doskonałym sługą Boga i wyzwolić się z więzów ego, oraz przygotować do zjednoczenia ze Stwarzającym. Sprawą kluczową jest przy tym łaska Stwarzającego i trzeba sobie na nią zasłużyć. Asa di Vaar mówi o oddaniu dla guru, nakazie duchowym hukam, ale również omawia przeszkody na ścieżce ku boskości, takie jak ego, hipokryzja, złe myśli i uczynki, oraz wskazuje środki zaradcze (porii 5):
nało tejraa nirankaar heji naaej laiiej narak na dżaaiieji
Twym imieniem nieustraszone władające; śpiewając twe imię, nie trzeba iść do piekła
dżijo pind sabh tis daa dej khaadżej aakh gawaiiej
Dusza i ciało wszystkie należą do niego; prosić je o wsparcie jest stratą czasu
dżej lorhej czanga aapnaa kar punnhu niicz sadaaiiej
Jeśli tęsknisz za dobrocią, to spełniaj dobre uczynki i odczuwaj pokorę
dżej dżarwaanaa parharej dżarwejs karejdii aaiiej
Nawet jeśli usuwasz znaki starości, starość jednak nadejdzie w przebraniu śmierci
ko rehej na bhariiej paaiiej (ko rehej na bhariiej paaiiej) ||5||
Nikt tu nie pozostaje, gdy liczba oddechów się dopełnia. ||5||
A czyż poniższy fragment (pierwszy slok po 9 porii) nie pasuje jak ulał również do współczesnych czasów, pięć wieków po jego ułożeniu?:
slok mahala pela
Slok, pierwszy mahalla:
kuurh raadżaa kuurh pardżaa kuurh sabh sansaar
Fałszywy król, fałszywi poddani, fałszywy cały świat.
kuurh mandap kuurh maarhii kuurh bejsanhaar
Fałszywy pałac, fałszywe wysokie domy, fałszywi ich mieszkańcy.
kuurh sujnaa kuurh rupaa kuurh pejnhanhaar
Fałszywe złoto, fałszywe srebro; fałszywi je noszący.
kuurh kaaija kuurh kaparh kuurh ruup apaar
Fałszywe ciało, fałszywe stroje; fałszywa niezrównana piękność.
kuurh mijaa kuurh biibii khap hoej khaar
Fałszywy mąż, fałszywa żona; rozpaczają i czezną na próżno.
kuurh kuurhej nejhu lagaa wisrija kartaar
Fałszywi miłują fałsz i zapominają o tym, co ich stworzyło.
kis naal kiiczej dostii sabh dżag czalanhaar
Z kim mam się zaprzyjaźnić, jeśli cały świat przeminie?
kuurh mithaa kuurh maakhijo kuurh dobej puur
Fałszywa słodycz, fałszywy miód; przez fałsz utonęły ludzi zastępy.
naanake wakhaanej bejntii tudh baadżh kuurho kuurh ||1||
Nanak wymawia tę modlitwę: bez Ciebie, wszystko jest tylko fałszem fałszu. ||1||
Łatwo wpaść w przeintelektualizowane analizowanie Asa di Vaar, gubiąc przy tym aspekt naam, oddania, zaufania do Guru, podkreślając te aspekty, które nam się podobają i przemawiają do nas, a spychając na bok czy pomniejszając pozostałe. Nakazem jest całościowe przyjęcie przekazu tekstu i zaufanie do natchnionego przekazu Guru Nanaka uzupełnionego przez kolejnych guru (drugi slok po 13 porii):
parh pustak sandhija baadan.
Czytasz swe księgi, odmawiasz swe modlitwy a potem wdajesz w dysputy;
sil puudżas bagul samaadhan.
Czcisz kamienie i siedzisz jak żuraw, udając, że jesteś w samadhi.
mukh dżhuuth bibhuukhan saaran.
Ustami wypowiadasz skrajny fałsz, a przyzdabiasz się drogocennymi ozdobami;
trejpaal tihaal biczaaran.
Trójwers z gajatri recytujesz trzy razy na dzień.
gal maalaa tilak lilaatan.
Wokół szyi różaniec, na czole święty znak;
duej dhotii bastar kapaatan.
Dwie przepaski i turban na głowie.
dżej dżaanas barahman karman.
Gdybyś znał naturę Najwyższego,
sabh fokat nisczao karman.
wiedziałbyś o daremności tych wierzeń i rytuałów.
kahu naanak nihczao dhijawej.
Nanak mówi, medytuj z głęboką wiarą;
bin satgur waat na paawej.
Bez guru drogi nikt nie znajdzie.
Asa di Vaar jest więc skarbnicą zarówno praktycznych, jak i bardzo głębokich treści (czwarty slok po 21 porii):
naal ijanej dostii wadaaruu sijo nejhu
Przyjaźń z głupcem i miłość do kogoś napuszonego
paanii andar liik dżijo tis daa thaao na thejhu
Są jak linie kreślone na wodzie; nie zostawiają trwałego śladu ani znaku.
Czy choćby 20 porii:
aapej hii karnaa kiijo kal aapej hii tej dhaariiej
Tyś samo stworzyło stworzenia; tyś samo wlało w nie swą siłę.
dejkhej kiitaa aapnaa dhar kaczii pakii saariiej
Postrzegasz swe stworzenia jak wygrywające i przegrywające kości do gry na ziemi.
dżo aaija so czalsii sabh koii aaii waariiej
Ktokolwiek przybył, odejść musi; na każdego przyjdzie kolej.
dżis kej dżiija paraan heh kijo saahib manhu wisaariiej
Tego, co włada naszą duszą i samym oddechem naszego życia – czemu mielibyśmy zapominać to władające i mistrzowskie w naszych umysłach?
aapan hathii aapnaa aapej hii kaadż sawaariiej
Własnymi dłońmi rozwiążmy własne sprawy.
Podkreśla to dobitne kończąca 24 porii:
wadej kiijaa wadijaaijaa kiczh kahnaa kahen na dżaaej.
Opisu wspaniałości Wspaniałego nie da się opisać.
so kartaa kaadar kariim dej dżiijaa ridżak sambaahi.
Ono jest stwarzającym, wszechmocnym i dobrotliwym; ono żywi wszystkie stworzenia.
saaii kaar kamaawnii dhur czhodii tinnej paaej.
Śmiertelnik czyni tę pracę, jaka została mu przeznaczona z góry od samego początku.
naanakee ejkii baahrii hor duudżii naahii dżaaej.
O Nanaku, poza jedynym panującym, nie ma żadnego innego miejsca.
so karej dże tisej radżaaej. ||24||1|| szudh
Ono czyni tak, jaka jest jego wola. ||24||1|| Szudh||
Kończące słowo szudh zasługuje tu na szczególny komentarz. Szudh oznacza „czysty, sprawdzony” (dziś chyba powiedzielibyśmy wręcz: OK!). Podczas pracy nad Asa di Vaar Guru Ardżan Dejw recytował tekst, jego asystent Bhai Gurudass go zapisywał, a następnie Guru Ardżan Dejw sprawdził, poprawił i słowem „szudh” ostatecznie potwierdził, że jest to wersja czysta, sprawdzona. Jest to jedyny taki przypadek w całym SGGS. Jest to również sytuacja zupełnie wyjątkowa w historii religii na świecie w ogóle. Jezus nigdy nie sprawdził tekstu Biblii ani Ewangelii, które zapisano kilkadziesiąt lat po jego odejściu. Mahomet nie sprawdził tekstu Koranu – zapis powstawał w sześćdziesiąt lat po jego śmierci i jeśli nie było dwóch świadków wypowiedzenia danej sury (rozdziału), była ona odrzucana i nie znalazła się w uznanej wersji tekstu. Buddyjskie sutry nie zostały sprawdzone przez Buddę Siakjamuniego, gdyż Czwarty Sobór Buddyjski, podczas którego spisano jego nauki, odbył się jakieś dwieście trzydzieści lat po odejściu Buddy. Kriszna nie sprawdził tekstu Bhagavad Gity. Natomiast tekst Asa di Vaar został sprawdzony od razu, na miejscu przez guru/proroka.
Najbardziej popularny i znany szabad z Asa di Vaar to drugi slok po 18 purii; rzadko jednak widzimy go w kontekście poprzedzającego sloka, a dopiero w tym zestawieniu przekaz w nim zawarty staje się prawdziwie czytelny:
slok mahala pela
Slok, pierwszy mahalla:
pahilaa suczaa aap hoej suczej bejthaa aaej
Najpierw oczyściwszy siebie, bramin przychodzi i siada w swym oczyszczonym okręgu.
suczej agej rakhion koej na bhitijo dżaaej
Stawiają przed nim czysty pokarm, którego nikt inny nie tknął.
suczaa hoej kej dżejwija lagaa parhan slok
Oczyszczony, bierze pokarm i zaczyna odczytywać swe święte wersy.
kuhthii dżaaji satija kis ejhu lagaa dokh
Ale potem (pokarm) zostaje wyrzucony w brudne miejsce – czyjaż to wina?
ann dejwtaa paanii dejwtaa bejsantar dejwtaa luun pandżwaa paaija ghirat
Ziarno jest święte, woda jest święta, ogień i sól są święte, gdy doda się piątą rzecz – ghii,
taa hoaa paak pawit
Wtedy pokarm staje się czysty i uświęcony.
paapii sijo tan gadija thukaa paiija tit
Wchodząc w styczność z grzesznym ludzkim ciałem, ten pokarm staje się tak nieczysty, że jest opluwany.
dżit mukh naam na uuczrahi bin naawej ras khaahi
Te usta, które nie śpiewają naam, i bez wypowiadania go zjadają smakowite pokarmy,
naanake ejwej dżaaniiej tit mukh thukaa paahi ||1||
O Nanaku, wiedz to: takie usta należy opluwać. ||1||
mahala pela
Pierwszy mahalla:
bhande dżammije bhande nimmije bhande mangane wiahu
Z (naczynia-)kobiety rodzi się mężczyzna; w kobiecie mężczyzna jest poczynany; z kobietą się zaręcza i żeni.
bhandahu howej doseti bhandahu czalej rahu
Kobieta staje się jego przyjacielem; poprzez kobietę przychodzą przyszłe pokolenia.
bhande muła bhande bhaalijej bhand howej bandhan
Gdy kobieta umiera, poszukuje innej kobiety; do kobiety jest przywiązany.
so kijo manda akhiej dżit dżamej radżaan
Więc czemu ją zwać złą? Z niej rodzą się królowie.
bhandahu hii bhanda upedżej bhandej badżhe na koiej
Z naczynia-kobiety kobieta się rodzi; bez kobiet nie byłoby zupełnie nikogo.
naanake bhandej baharaa ejko saczia soej
O Nanaku, bez kobiety jest jedynie to prawdziwie panujące.
dżit mukh sadaa salahiiej bhaga rati czaar
Te usta, co wychwalają owo wieczne nieustannie, są błogosławione i piękne.
naanake tej mukh udżilej tit saczej darbaar ||2||
O Nanaku, te twarze będą promienne na dworze prawdziwego. ||2||
Podsumowanie
Można bezpiecznie powiedzieć, że Asa Di Vaar to najwybitniejsza i najbardziej ukochana oda w historii Sikhów i w całym korpusie Siri Guru Grant Sahib. Zawiera niezwykłą wiedzę i opisuje bardzo wysoki standard humanizmu. Jest w istocie pełnym kodeksem postępowania zarówno w sprawach duchowych, jak i przyziemnych. Została ułożona w języku prostych ludzi i pięknie opisuje filozofię życia.